تأثیر یک جلسه دو وامانده‌ساز با شدت‌های متفاوت بر مقادیر آدیپونکتین زنان فعال

هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر یک جلسه دو درمانده‌ساز با شدت کم (55 تا 65 درصد)، شدت متوسط (65 تا 75 درصد) و شدت زیاد (75 تا 85 درصد) حداکثر اکسیژن مصرفی بر مقادیر آدیپونکتین زنان فعال بود. برای این منظور 30 زن سالم با میانگین سن 07/1 ± 6/21 سال، وزن 35/3 ± 7/59 کیلوگرم و حداکثر اکسیژن مصرفی 58/0 ± 1/39 میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه که هیچ‌گونه سابقة بیماری قلبی – عروقی و دیابت نداشتند، انتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه فعالیت با شدت کم (LAG)، فعالیت با شدت متوسط (MAG) و فعالیت با شدت زیاد (HAG) تقسیم شدند.پروتکل آزمون‌گیری شامل دو پیشرونده تا حد واماندگی روی نوارگردان بدون شیب بود که با توجه به روش کارونن در گروه‌های LAG، MAG و HAG به ترتیب با شدت 55 تا 65 درصد، 65 تا 75 درصد و 75 تا 85 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی اجرا شد. خونگیری در دو مرحله قبل و 30 دقیقه پس از اتمام فعالیت و با شرایط کاملاً مشابه و به‌دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی انجام شد. در هر مرحله 7 میلی‌لیتر خون در وضعیت نشسته از ورید پیش‌بازویی گرفته شد و پس از انتقال به آزمایشگاه و تهیة سرم از آن برای آنالیز متغیرهای تحقیق استفاده شد. برای تعیین مقادیر آدیپونکتین سرمی، گلوکز و انسولین ناشتایی از تست الایزا و برای اندازه‌گیری TG و LDL-C از روش آنزیماتیک استفاده شد. داده‌ها با استفاده از‌ آزمون‌های t وابسته و آنالیز واریانس در سطح 05/0 ? P تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد مقادیر آدیپونکتین در هر سه گروه LAG، MAG و HAG افزایش یافت ولی افزایش فقط در گروه LAG معنادار بود. از سوی دیگر، تغییرات مقادیر آدپپونکتین بین سه گروه معنادار نبود. به‌علاوه، مقادیر پیش و پس‌آزمون مقادیر گلوکز در هر سه گروه و تغییرات انسولین فقط در گروه‌های MAG و HAG به لحاظ آماری معنادار بود. هم‌چنین فقط تغییرات انسولین بین دو گروه MAG و HAG معنادار نبود. براساس یافته‌های تحقیق، با افزایش شدت ورزش و در نتیجه کاهش مدت ورزش، تغییرات کم‌تری در مقادیر آدیپونکتین سرم زنان جوان فعال ایجاد می‌شود.